Steeds meer scholen werken met (mentor)coaches om leerlingen vanuit autonomie te begeleiden in hun proces van leren leren, leren leven en leren kiezen. Maar hoe doe je dat? Hoe zorg je ervoor dat je succesvolle coachgesprekken voert? Ik schreef er een blog over…
Veel coaches hebben de neiging de focus te richten op de beren en de weg. Ze zoeken naar argumenten waarom iets niet gaat lukken. En die argumenten vinden ze. Met gemak. Tijdens een lezing in Den Bosch kwam er een beer uit de mouw. Een leerling uit de derde klas zou niet te coachen zijn, omdat zijn glas altijd half leeg is. Ik moest denken aan een uitspraak van Berthold Gunster. Of het glas halfvol of half leeg is, is een minder belangrijk vraagstuk dan de vraag waar zich een kraan bevindt. Tijdens de lezing stelde ik een wedervraag aan de deelnemer: “Wat voor een glas is het?” De deelnemer keek even vertwijfeld en zei toen: een bierglas. Ik reageerde positief, vroeg de deelnemer een pen en papier te pakken en de volgende tip te noteren: “Loop naar de keuken, pak een wijnglas en giet het bierglas leeg in dat wijnglas. Zo, nu is het glas weer vol.” De kern van coachen is namelijk niet wat er (nog) niet is, maar elk coachgesprek te beginnen met een nieuwe beginsituatie. Er is altijd meer wel dan dat er niet is.
