Het was in de zesde klas (tegenwoordig groep 8) dat ik voor het eerst echt ervoer dat ik op school leuke dingen mocht leren. Voor ons vormsel mochten we een verhaal schrijven over de verloren zoon, daarbij gecoacht door een enthousiaste juffrouw Baeten. Mijn verhaal won. Tijdens de dienst in de Petruskerk beleefde ik mijn debuut als scribent. Ook was het mijn eerste ervaring – 11 jaar was ik – als spreker voor grote groepen. Ik was voor even de hoofdrolspeler. Het bleef bij deze ene gelegenheid. Op de havo hobbelde ik ongemakkelijk achter de meute aan, ik voelde dat veel leraren mij een rare snuiter vonden. Ik was anders dan de anderen.
Lees hier het volledige artikel
